صنایع برشکاری و جوشکاری

تاریخچه صنایع برشکاری و جوشکاری

انسان ها همیشه به دنبال راهکارهایی کامل تر و راحت تر برای رسیدن به ابزار مورد نیاز خود بودند. لحیم کاری از ساده کارها در صنعت برشکاری و جوشکاری است که ابتدا در رم باستان ابداع شد. ریخته‌گری یکی از روش‌های بسیار قدیمی بشر برای شکل دادن قطعات فلزی بوده است.

اما به دلیل محدودیت‌هایی که صنعت برشکاری و جوشکاری داشت، موجب پیشرفت ریخته‌گری و به وجود آمدن جوشکاری شد. منجر به تولیدات و ابداعات بسیار زیادی در صنعت برشکاری و جوشکاری و قطعه‌سازی شد.

تلاش‌های بسیاری توسط انسان‌ها برای اتصال فلزات از زمان شناخت و نحوه ذوب آن انجام شد. اما همان‌طور که از کشفیات گذشته مشخص است، توانایی انسان‌های ما قبل تاریخ در ابداع روش‌های ساده جوشکاری و لحیم‌کاری قابل توجه بوده است.

توسعه صنعت برشکاری و جوشکاری با انقلاب صنعتی

هر روز لزوم صنعت برشکاری و جوشکاری در صنعت محکم‌تر می‌شود به طوری که دیگر نمی‌توان آن ‌را از صنعت جدا دانست. صنعت برشکاری و جوشکاری در قرن نوزدهم توسعه بیشتری پیدا کرد. در ابتدا برای جوشکاری لبه‌های قطعات فلزی گداخته از ضربه‌های چکش استفاده می‌شد.

این روش از گذشته رواج داشته اما در سال 1887 توسط BERNDAS یک روش جایگزین به کمک الکترود ذغالی و ایجاد قوس الکتریکی بنا گذاشته شد.بعدها روش‌های دیگر از جمله روش الکترود ذوب شونده و الکترود فلزی پوشش‌دار اختراع شد که الکترود فلزی پوشش‌دار موجب محافظت از گرده جوش و یکنواختی جوش گردید.

برشکاری  و جوشکاری دارای مزایایی بود که در قرن بیستم به سرعت مورد توجه قرار گرفت و گسترش یافت:

• هر ضخامتی از فلز با روش جوشکاری قابل اتصال است.
•  سازه‌های جوشی در حدود ۳۰ ٪ سبکتر از سازه‌های مشابه پیچ و مهره است.
• سرعت ساخت با روش جوشکاری خیلی بیشتر از سازه‌های پیچ و مهره است.

کارشناسان صنعت برشکاری و جوشکاری همواره بر این باور بودند تا فرآیندی ابداع نمایند که به کمک آن اتصال با مقرون به صرفه‌ترین حالت ممکن از لحاظ هزینه و خواصی مشابه عناصر اصلی وجود داشته باشد. نتیجه این تلاش‌ها، نوآوری فرآیندهای جوشکاری مختلف است که هر کدام کاربرد منحصر به فرد و مزیت‌ها و معایب خود را دارند.