مقایسه فیلترهای اکتیو و پسیو

نویز و یا اعوجاج به عنوان سیگنال نامطلوبی که با سیگنال مطلوب تداخل می‌کند و آن را تغییر می‌دهد تعریف می‌شود.

نویز می‌تواند به صورت گذرا و یا دائمی باشد. وجود نویز همواره طراحی سیستم را دچار چالش می‌کند.

همه ما می‌دانیم که فیلترها به عنوان از بین برنده این تداخلات، نقش حیاتی در بسیاری از کاربردها بازی می‌کنند.

در حقیقت فیلتر به عنوان یک تابع که یک سری از فرکانس‌های ناخواسته را از سیگنال حذف می‌کند و همچنین به عنوان کاهش‌دهنده نویز، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در هر صورت سیگنالی که از یک کانال با سیم یا بدون سیم منتشر می‌شود، همواره با یک سری از فرکانس‌های ناخواسته همراه می‌شوند.

بنابراین برای استخراج سیگنال درست، نیاز به فیلتر کردن با استفاده از مدارات فیلتر داریم.

فیلترها به 2 دسته کلی فیلترهای اکتیو و پسیو تقسیم‌بندی می‌شوند.

     فیلترهای پسیو:

•  فیلترهای پسیو متشکل از قطعات پسیو نظیر سلف، خازن و مقاومت می‌باشند و به دلیل استفاده از سلف عمدتا ابعاد بزرگی دارند.
• نمی‌توان برای آن‌ها ولتاژ پایه‌ای در نظر گرفت و همچنین محدودیتی در پهنای باند ندارند.
• محدودیتی در گین وجود ندارد.
• امپدانس ورودی نسبتا پایینی دارند.
• امپدانس خروجی متوسط یا بزرگ دارند.
• بیش‌ترین استفاده آن‌ها در منابع تغذیه برای کاهش برق مصرفی و از بین بردن اسپایک‌ها و نویزها است.

     فیلترهای اکتیو:

• قطعات مدار فیلترهای اکتیو فقط از مقاومت و خازن تشکیل شده و سلف را شامل نمی‌شود.
• این فیلترها شامل قطعات اکتیو نظیر FET، ترانزیستور، op-Amp و غیره می‌باشند.
•  به یک ولتاژ پایه نیاز دارند.
• پهنای باند آن‌ها محدود به قطعات اکتیو هست.
• گین به قطعات اکتیو استفاده شده مرتبط می‌باشد.
• ابعاد آن‌ها به علت استفاده از مقاومت و خازن، کوچک می‌باشد.
• به علت آنکه از قطعات اکتیو مانند op-Amp، FET و غیره استفاده می‌شود، دارای امپدانس ورودی بالایی هستند.
• امپدانس خروجی پایینی دارند.
• به طور عمومی برای حذف فرکانس ناخواسته قطعات از سیگنال استفاده می‌شود.