گشتاور

تاریخچه

گشتاور یا معروف به “تورک”، در فیزیک به مفهومی اشاره دارد که از دوران کلاسیک تا نسبیت عام اهمیت بسزایی یافته است. تاریخچه کشف گشتاور به دوران قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که علماء به دنبال توضیح دقیق‌تری از حرکت و انتقال جسم‌ها بودند. در سال ۱۸۳۶، فیزیکدان فرانسوی گوستاو کوریولیس پدیده‌ای را کشف کرد که به او نام خود می‌برد.

این پدیده نشان می‌داد که جسمی که در یک سیستم مختصاتی در حال حرکت است، به دید یک مشاهده‌گر در سیستم دیگر به نظر می‌رسد که به طور جداگانه در حال چرخش نیز باشد. این تجربیات به تدریج منجر به توسعه مفهوم گشتاور شد که در ابتدا به عنوان یک مفهوم جبری معرفی شد و سپس با پیشرفت نظریه‌های فیزیک به مفهومی محاسباتی و مهم در مکانیک و دینامیک جسم‌ها تبدیل شد.

در نهایت، با ظهور نظریه‌های نسبیت، مفهوم گشتاور به عنوان یک عنصر اساسی برای توصیف حرکت و انتقال در جهانی به عنوان مکانیک نسبیتی تجلی یافت.

مفهوم گشتاور

گشتاور به معنای نیروی موثری است که به اجسام یا اشیاء در اثر اعمال قدرت چرخشی، عملکرد چرخشی می‌بخشد. این مفهوم معمولاً با علامت “τ” نمایش داده می‌شود و واحد اندازه‌گیری آن نیوتن-متر (N·m) است. در مفهوم ساده‌تر، گشتاور نشان‌دهنده توانایی یک نیرو در ایجاد یک چرخش یا انتقال از حالت استوانه‌ای به حالت چرخشی است.

یکی از مثال‌های کلاسیک برای توضیح مفهوم گشتاور، مثال یک درب یا درایو واگن در خودرو است. وقتی شما تلاش می‌کنید درب خودرو را باز کنید، نیاز به اعمال نیرو به دریچه دارید تا درب باز شود.

اگر این نیرو به مرکز چرخش درب اعمال شود، در اثر این تلاقی نیرو با مرکز چرخش، گشتاور ایجاد می‌شود که باعث می‌شود درب بر روی محور خود به حالت باز یا بسته تغییر حالت دهد.

اگر نیرو به نقطه‌ای دور از مرکز چرخش درب اعمال شود، گشتاور اسکویی بوجود می‌آید. به عبارت دقیق‌تر، اگر نیرو به یک سمت درب به فاصله‌ای از مرکز چرخش اعمال شود، این نیرو باعث می‌شود درب به حالتی در حالت چرخشی منحرف شود.

در مثال‌های مشابه، مثل باز کردن درایو واگن یا حرکت روتورهای هلیکوپتر، گشتاور نقش مهمی در تحرک و تغییر حالت اشیاء با اعمال نیروهای چرخشی بازی می‌کند.